Dhr. Z, geb 1958
Vanaf mijn 20ste ongeveer heb ik al last van migraine. Naarmate ik ouder werd, werden de aanvallen heviger en frequenter. Het kwam soms voor dat ik erdoor moest overgeven, zo hevig was de migraine. Het leek even goed te gaan toen ik ontdekte dat de aanvallen werden veroorzaakt door het eten van kaas en chocolade. Dit was helaas niet de enige oorzaak. Na een periode dat de aanvallen wat waren afgenomen, namen ze geleidelijk aan toch weer toe.
Van de huisarts heb ik toen zetpillen gekregen. Cafergot, een middel dat de aanval onderdrukt, maar niet geneest en ook niet bepaald een gezond middel is. Op een gegeven moment gebruikte ik te veel. De computer bij de apotheek gaf aan dat ik de veilige hoeveelheid aan het overschrijden was. Mijn huisarts heeft mij toen Metoprolol gegeven, een bèta blokker waarvan ik 1 tabletje per dag moest innemen. Het ziektebeeld werd voor mij toen al een stuk dragelijker. Het hielp wel, maar ik had nog wel regelmatig hoofdpijn al was die niet zo hevig als voorheen.
In de tussenliggende jaren tot ongeveer 2004, ik was toen 46, heb ik ook nog andere therapieën geprobeerd. Deze waren acupunctuur en ik heb zelfs een tijdje bij een magnetiseur gelopen. Je probeert van alles om maar van die hoofdpijn af te komen. Helaas zonder resultaat.
In 2004 tipte een collega mij om eens neuraaltherapie te proberen. Vanaf het begin dat ik met de behandeling begonnen ben, ging het al beter. Op een gegeven moment stabiliseerde dit tot gemiddeld 1 keer per week een lichte hoofdpijn die ik meestal wel met een paracetamol kan onderdrukken. Soms zeurt het wel eens een dag door, maar ik kan wel blijven functioneren. Als ik dit vergelijk met de periode dat ik minstens 3 keer in de week hevige hoofdpijn had, dan is dit een zegen. Nog steeds krijg ik iedere 4 tot 5 weken een behandeling en ik heb het gevoel dat er nog steeds verbetering in zit. De vooruitgang gaat minder snel dan in de eerste jaren. Nu heb ik wel eens een paar weken helemaal geen last van hoofdpijn. Een heerlijk gevoel.
Als ik dan hoor dat neuraal therapie en ook andere alternatieve behandelingen niet meer gezien worden als volwaardige geneeswijzen door de overheid en verzekeringsmaatschappijen, dan word ik daar niet goed van. De eerste jaren kreeg ik nog €500 per jaar vergoed door de ziektekostenverzekering. Nu niets meer, terwijl deze behandeling het best van allemaal helpt en relatief goedkoop en niet schadelijk voor mijn lichaam is zoals de pillen die ik in het verleden heb gebruikt.
Ik hoop dan ook dat de regering de plannen terugdraait om behandelende artsen in alternatieve geneeswijzen hun status te ontnemen.