Mevr. M te H.
Na jaren hoofdpijn gehad te hebben en daarmee van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, heb ik ten einde raad een afspraak gemaakt met dr Q. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar greep iedere kans aan die me geboden werd om van de hoofdpijn af te raken. Toen ik Dr. Q voor het eerst bezocht was ik net ontslagen van een ziekenhuisopname van ruim een week, op het moment dat ik echt niet meer verder kon en wilde! In mijn omgeving stond iedereen machteloos. Zo'n gigantische hoofdpijn, al drie maanden onafgebroken, overdag en 's nachts waardoor ik totaal uitgeschakeld was van alle dagelijkse dingen. Ik kon niks meer, een goede vriendin zorgde dat hier de was gedaan werd en de dagelijkse huishoudelijke klussen. Meerdere malen heeft zij de huisarts moeten bellen dat het echt niet meer ging. Medicijnen na medicijnen kreeg ik, maar helpen deed geen van allen. Pijn vanuit rechts achterin, lopend naar voren voorbij mijn rechteroog, zo vreselijk dat ik het leven niet meer positief kon zien. Het rechteroog zat meer dicht dan dat het open zat en tranen bij de vleet.
Dr. Q nam de tijd en noteerde alles. Voor mij de meest vreemde dingen, zoals: heb je littekens en wat voor vullingen heb je in je mond.. Na een uitgebreid gesprek heeft dr. Q voorgesteld om een kwiktest te doen om te kijken of de amalgaam vullingen boosdoener konden zijn. Het kwikgehalte was veel te hoog en hij schreef me allerlei preparaten voor. Ook stelde hij neuraaltherapie voor. ik had er nog nooit van gehoord, maar ik stond voor alles open. Ik sprak met hem af dat ik vanaf die dag elke dag mijn hoofdpijn een cijfer gaf van 0 tot 10. ( 0= geen hoofdpijn en 10 heftig) Op de dag dat ik de eerste behandeling kreeg, gaf ik de hoofdpijn een 5. Ik ben bevallen met een keizersnede, dus in dat litteken kreeg ik meerdere injecties. Even vervelend, maar niks erger dan die hoofdpijn. Verder zijn mijn amandelen geknipt, dus ook daar moesten injecties in. Dan nog een zenuwbehandeling aan mijn voortand, dus dat gebied bleef ook niet gespaard. Verder ging het echt op gevoel, het hele gebied waar pijn zat, drukte hij even met zijn vinger en als dat "een zeer plekje" was, ging daar ook een spuitje in. Ik denk in totaal wel 25-30. We spraken af over een week weer te injecteren. En ik bijhouden hoe het me zou vergaan. Nou, de volgende dag gaf ik mijn hoofdpijn een 7, dus erg hoopvol was ik niet. Maar toen... ging ik van 4 naar twee dagen 3, ik was de hemel te rijk. Al zou dit mijn hele leven zo zijn, zo kon ik het weer volhouden. Helaas, daarna ging ik gelijk weer naar 7, en de dag voor de 2e behandeling zelfs op 10!! Op de dag van het tweede bezoek zat ik op 5 en daarna een dagje op 8, maar toen... twee dagen op 1!!!! Zo ontstond er toch een doorbraak!!
Zo zijn we een behandeling of 10 doorgegaan en het bleven ups en downs, maar dit was al zo fantastisch, ik kende weer dagen zonder hoofdpijn. Ik heb mijn leven aangepast, dus niet meer zo op de klok, niet meer het uiterste van mezelf eisen, plannen en voldoende rust en ontspanning. Dat bevalt me tot op de dag van vandaag goed. Na ongeveer tien behandelingen ben ik gestopt met de therapie, omdat ik steeds meer opzag tegen al die prikjes. Eigenlijk was dat een goed teken, want als je tegen de muur oploopt van de hoofdpijn, stellen die prikjes echt niets voor.
Ik heb mijn huisarts wel verteld dat ik met neuraaltherapie bezig was, maar hij kende het niet en vroeg niet verder. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant, dit was mijn keuze en ik stond er achter. Ik hoop dat dit verhaal menig mens kan helpen!