Dhr. WV te V
Ik ben geboren in 1951. Al op jonge leeftijd had ik veel last van hoofdpijn. Omdat mijn moeder regelmatig hoofdpijn had, dachten we aan een zekere erfelijkheid en "leerde ik ermee te leven". Zo ging dat in die tijd. Door de jaren heen leerde ik 'soorten' hoofdpijn kennen: boven in het hoofd of in het voorhoofd, al of niet gecombineerd met overgeven, of "allergisch" voor licht of geuren. Het was dus soms een doffe hoofdpijn en soms migraine-achtig. Daarbij leerde ik oorzaak en gevolg aan te duiden en z.g. 'triggers' te benoemen. Zwaar eten bijvoorbeeld (koolsoorten, veel vlees, chocolade) of drinken (koffie, alcohol) leverde doorgaans een "mooie" hoofdpijn op. Door eten en drinken aan te passen kon ik de hoofdpijn wel terugdringen, maar nooit echt voorkomen. Daarbij kwam het steeds vaker voor dat de hoofdpijn zich aandiende door pijnlijke schouders en een stijve nek. Om daar iets aan te doen volgde ik een 15-tal sessies bij een caesartherapeut, die aandacht gaf aan houding, werkhouding, stress en ontspanning. Daar leerde ik natuurlijk wel van en opnieuw kon ik bepaalde hoofdpijn terugdringen of voorkomen, maar nog steeds had ik regelmatig hoofdpijn: 1 à 2 keer in twee weken en ca. 1 per zes weken op bed voor een paar dagen.
Voor mezelf en voor mijn omgeving nog niet een echt prettige situatie te noemen. Door gesprekken met deze en gene kwam ik bij dr. Q terecht, een arts voor complementaire geneeskunde, tevens arts voor neuraaltherapie. Dat laatste wist ik eigenlijk nog niet, maar hij bracht mij deze vorm van therapie onder de aandacht. Ik heb erin toegestemd en ik werd geprikt in de schouderbladen, nekgebied en rond de schedel. Vooral de prikjes in mijn nek gaven een 'knisperend' geluid, alsof de naald in beschuit werd gestoken. De prikjes in mijn voorhoofd vond ik het minst prettig; het was alsof ik daardoor hoofdpijn kreeg. Maar dit was van korte duur en na een aantal keren gingen de prikjes in mijn nek ook geruisloos. De hoofdpijn nam af en sindsdien heb ik heel weinig last van (zware) hoofdpijn.
Vanaf januari 2005 tot april 2005 heb ik 6 keer zo'n behandeling gehad, en was ik hierna vrijwel hoofdpijnvrij. Mijn hoofd voelde helder. Wanneer ik toch een enkele keer hoofdpijn kreeg was er een aanwijsbare oorzaak, zoals slaaptekort of stress. Dan moet ik op bed gaan liggen. Overgeven is hierbij verleden tijd. Het gaat nu dus heel goed en zoals het nu lijkt hoef ik ook nog niet 'bij te tanken' bij de neuraaltherapie. Dat blijft natuurlijk altijd mogelijk en is en geruststellende gedachte.